Amphicar 770 powstawał w trudnych czasach powojennych. Ograniczone środki zmuszały konstruktora do zastosowania wielu części mechanicznych wytwarzanych przez innych producentów.
Silnik w wersji produkcyjnej to popularna konstrukcja Heralda, skrzynia biegów to rozbudowana o wyjście na napęd wodny skrzynia firmy Hermes stosowana także w Porsche 356. Charakterystyczny jest kolor dekla zaworów silnika – malowany jest w kolorze Reynard Gold (Austin/Leyland/Rover). Blok silnika powinien mieć kolor zwany czarnym półmatem. Wszystkie elementy zawieszenia i napędów powinny być smarowane specjalnym smarem wodoodpornym Amsoil Waterproof Grease.
Pojazdy z początku produkcji niewiele różniły się od tych z końca. Podstawowe zmiany, które nastąpiły w okolicach roku 1964 to:
- usunięcie z podwozia pionowych fartuchów zapewniającej boczną osłonę śrub napędowej
- zamiana przedniego zderzaka monolitycznego na składany z 2 połówek
- wprowadzenie mocowania amortyzatorów przez nadkole
- przesunięcie nagrzewnicy spod zbiornika paliwa do luki z jego prawej strony
- mocowanie bezpieczników w kabinie pod deską rozdzielczą zamiast w bagażniku
- ramki szybek wentylacyjnych i tylnej szyby otrzymały pokrycie chromowe
- pojawiła się uszczelka przy krawędzi szyb w drzwiach
- tylne błotniki otrzymały dodatkowe przetłoczenia zwiększające ich sztywność
- tylne siedzenia zamiast sprężyn były wypełnione gąbką
- deska rozdzielcza ostała pokryta czarnym tworzywem sztucznym
- kształt pionowych elementów zderzaka tylnego – „kłów” – został zmieniony z owalnego na bardziej prostokątny
- pojawiły się mocowania pasów bezpieczeństwa
Powyższe zmiany wprowadzane były sukcesywnie i w związku z tym faktem egzemplarze wyprodukowane po 1964 roku mogą różnie być wyposażone.
Pojazd występował w 4 podstawowych kolorach:
- Czerwony – Reggata Red
- Kremowy – Beach Sand White
- Zielony – Fjord Green
- Niebieski – Lagoon Blue
Współczesna receptura czerwonego koloru stosowanego w malowaniu nadwozia:
